นิทาน เรื่องเด็กเลี้ยงงแกะ

นิทานเด็กเลี้ยงแกะ

เด็กคนหนึ่ง ต้อนฝูงแกะออกไปปล่อยกินหญ้าในทุ่งหญ้าในนา แล้วตัวเขาเองก็นั่งเล่นอยู่ชายทุ่ง "เบื่อจริง ๆ " เด็กเลี้ยงแกะบ่น หลอกชาวบ้านเล่นคงจะดี เขานึกสนุก และคิดเรื่องที่หลอกชาวบ้าน

ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!

เด็กเลี้ยงแกะวิ่งหน้าตาตื่นเข้าไปในหมู่บ้านพลางร้องตะโกนให้คนช่วย "หมาป่ากินแกะของผมหมดแล้ว ช่วยด้วยครับ" ชาวบ้านทิ้งงานที่ทำอยู่ หยิบฉวย จอบบ้าง เสียบบ้าง ขวานบ้าง วิ่งออกมาถามเด็กเลี้ยงแกะ

"หมาป่ามันอยู่ที่ไหน ไอ้หนู่"

"ในทุ่งนาครับ" เด็กเลี้ยงแกะชี้ไปที่ทุ่งนา ชาวบ้านจึงพากันวิ่งไปตามทางที่เด็กบอก "ไม่เห็นมีหมาป่าสักตัวนี่" ชาวบ้านพากันมองหน้าไปมา แล้วหันมาถามเด็กเลี้ยงแกะ "ฮ่ะ ฮ่ะ สนุกจริง ๆ ผมหลอกชาวบ้านได้หมดทั้งหมู่บ้านเลย" เด็กเลี้ยงแกะหัวเราะชอบใจ แต่พวกผู้ใหญ่กลับพูดว่า "ไอ้เด็กเลี้ยงแกะพูดจาเหลวไหลเชื่อไม่ได้"

อยู่มาวันหนึ่งหมาป่าหิวโซเดินผ่านมา ในทุ่งหญ้าที่เด็กชายเลี้ยงแกะพอดี "หวานข้าละ" สุนัขป่าคำราม ฝูงแกะได้ยินเลียงสุนัขป่า ก็ตกใจวิ่งหนีกันวุ่นวาย และส่งเสียงร้องดังไปทั้งทุ่ง "หมาป่า" เด็กเลี้ยงแกะตกใจ เมื่อเห็นหมาป่ากำลังทำร้ายแกะของเขา

ช่วยด้วย ช่วยด้วย เด็กเลี้ยงแกะวิ่งเข้าไปขอความช่วยเหลือที่หมู่บ้าน "หมาป่ากำลังกินแกะของผม ช่วยด้วยเถอะครับ" "ไอ้เด็กเลี้ยงแกะ" ชาวบ้านตะคอกใส่หน้า "คราวนี้แกหลอกพวกข้าไม่ได้หลอก" ไม่มีใครออกไปช่วยไล่หมาป่าให้เด็กเลี้ยงแกะสักคน จนทำให้แกะโดนหมาป่ากัดตายทั้งหมด

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว และคนที่โกหกเพียงครั้งเดียวก็จะทำให้หมดความเชื่อถือไปโดยตลอด